Kaart (cartografie) - Zuiderzeemuseum

Het Zuiderzeemuseum is een cultuurhistorisch museum in de Nederlandse stad Enkhuizen in de provincie Noord-Holland, waar de cultuur en de maritieme geschiedenis van de voormalige Zuiderzee (nu het IJsselmeer, Markermeer en de Waddenzee) in beeld worden gebracht. Het museum bestaat sinds 1948. Het is in 1983 uitgebreid met het buitenmuseum, een terrein waar verschillende buurten van rond de Zuiderzee zijn herbouwd en ambachten worden gedemonstreerd.

De aanzet tot het stichten van het Zuiderzeemuseum was een tentoonstelling die rond 1930 gehouden werd in het Wilhelminaplantsoen in Enkhuizen. In deze Zuiderzeevisscherij-tentoonstelling werden huisjes van karton opgezet en er liepen originele bewoners in klederdracht rond uit de echte dorpen van rond de Zuiderzee. Door de oorlogsdreiging en de Tweede Wereldoorlog werden de plannen voor een Zuiderzeemuseum opgeschort.

Op 27 mei 1947 werd de Vereniging Vrienden van het Zuiderzeemuseum opgericht en op 16 januari 1948 werd het Koninklijk Besluit getekend waarmee officieel de start werd gegeven om het Rijksmuseum Zuiderzeemuseum mogelijk te maken. Als huisvesting verkregen de vrienden van het Zuiderzeemuseum voor een symbolisch bedrag van een gulden de pakhuizen van zaadhandel Sluis en Groot aan de Wierdijk. Het Rijk nam deze gebouwen over, restaureerde ze en onderhoudt ze sindsdien. De gebouwen van het binnenmuseum zijn eigendom van de Rijksgebouwendienst. De panden in het buitenmuseum van de Dienst Domeinen.

De eerste directeur van het museum was Siebe Jan Bouma. In zijn periode als directeur van het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem tussen 1942 en 1948 was hij al bezig met de plannen voor een museum waar het leven rond de voormalige Zuiderzee in herinnering zou kunnen worden gehouden. Met die gedachte is Bouma actief op zoek gegaan naar panden en voorwerpen die in een museum tot zijn recht zouden kunnen komen. Bouma kon de aangelegde verzameling niet volledig meenemen naar Enkhuizen toen hij daar directeur werd. Er werd een beschrijving opgesteld van wat Bouma wel en niet mee mocht nemen uit Arnhem. Panden die hij op het oog had of al waren aangekocht bleven in Arnhem. Alle andere verzamelde objecten mochten mee.

Op 1 juli 1950 werd het Binnenmuseum van het Zuiderzeemuseum geopend. Het Peperhuis was het eerste van de rij panden die later volgden. Bouma keek toen al verder en wilde graag dat er op termijn ook een buitenmuseum gerealiseerd zou worden. Vlak nadat het genoemde Koninklijk Besluit was ontvangen, begon er al een correspondentie op gang te komen met gemeenten die langs de voormalige Zuiderzee liggen en waarvan bekend was dat er panden uit het stadsbeeld zouden gaan verdwijnen.

In de gemeente Kampen lag het buurtje Brunnepe, dat aan de voormalige bewoners van Schokland beschikbaar was gesteld toen die het eiland uiterlijk in mei 1859 moesten verlaten, en vooral naar de plaatsen Kampen, Volendam en Vollenhove waren verhuisd. Kampen wilde uit oogpunt van stadssanering die woningen afbreken. Voor Bouma was dit een kans om panden te verwerven.

Op 6 mei 1983 opende Koningin Beatrix het Buitenmuseum, dat werd toegevoegd aan het Zuiderzeemuseum. De locatie waar het is opgebouwd werd vóór 1970 gebruikt als opslagterrein van de Zuiderzeewerken inzake de aanleg van de dijk naar Lelystad.

Het eerste pand dat werd opgebouwd was de Gasthuiskapel uit Den Oever die in de situatie van de kerk in Oosterend op Texel werd herbouwd. Het eerste pand dat al in 1948 in eigendom kwam van het Zuiderzeemuseum was het dijkhuis uit Hindeloopen waar anno 2016 een café in is gevestigd langs de dijk van het Buitenmuseum. Het interieur van dit dijkhuis heeft vele jaren in het Binnenmuseum tentoongesteld gestaan met daarin Hindelooper klederdracht die onder de klederdrachten rond de Zuiderzee een eigen stijl heeft.

Rond 1993 is het museum verzelfstandigd onder de naam: Stichting Rijksmuseum Zuiderzeemuseum.